به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایندیپندنت، برداشتن ابرو با موچین همواره این خطر را به همراه دارد که ممکن است موهای کنده‌شده، هرگز به طور کامل رشد نکنند و به مرور ابروی نازکی که به راحتی قابل احیا نباشد، برایمان به جا بگذارد. کندن ابروها از ریشه چه کار می‌کند و چرا پس از برداشتن بیش از حد موها، رشد مجدد آن‌ها متوقف می‌شود؟ برای توضیح این موضوع بیش از هرچیز بهتر است درباره نحوه رشد ابروها بیشتر بدانیم.
وب‌سایت لایوساینس درباره رشد موی ابرو می‌نویسد که ابروها نیز مانند بقیه موهای بدن، سه مرحله رشد دارند: آناژن، کاتاژن و تلوژن.
آناژن مرحله رشد فعال است که در آن سلول‌ها تقسیم می‌شوند و تعداد آن‌ها افزایش می‌یابد. در این مرحله فولیکول‌های مو شکل پیازمانندی پیدا می‌کنند و تارهای مو از فولیکول‌ها بیرون می‌آیند. مرحله آناژن در ابروها دو تا سه ماه است، که در مقایسه با موهای سر که حدود دو تا هشت سال است، کوتاه است.
دکتر یورام هارت، محقق سابق بخش پوست در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا، و مدیر پزشکی «ام‌دی‌هیر»، یک شرکت درمان ریزش مو می‌گوید به همین دلیل است که موی ابرو بسیار کوتاه‌تر از موی سر است.
در مرحله کاتاژن، رشد مو کند می‌شود، زیرا اثر تقسیم و تکثیر سلولی که نقش مهمی در مرحله آناژن داشت، رو به کاهش می‌رود. این روند نهایتا به مرگ سلولی در فولیکول‌های مو منجر و ساختارهای پیاز مانند کوچک می‌شوند. مرحله کاتاژن برای ابروها دو تا سه هفته طول می‌کشد.
در طول تلوژن که مرحله نهایی رشد مو است، رشد متوقف می‌شود و فولیکول‌ها «استراحت می‌کنند». به گفته دکتر هارت، معمولا این مرحله برای موهای ابرو بیشتر از موهای سر طول می‌کشد، حدود چهار ماه یا بیشتر، در حالی که در موهای سر دو تا سه ماه طول می‌کشد.
او افزود که در پایان مرحله تلوژن، ممکن است موها به‌طور طبیعی ریزش کنند و موهای جدید چرخه خود را از همان فولیکول شروع کرده و وارد فاز آناژن شوند. به گفته دکتر هارت، این چرخه رشد، گذار، استراحت و جایگزینی در طول زندگی ما ادامه دارد.
بر اساس تحقیقی که مجله «مرزها در زیست‌شناسی سلولی و تکاملی» (Frontiers in Cell and Developmental Biology) در سال ۲۰۲۲ منتشر کرد، از آنجا که فولیکول‌های مو سرشار از سلول‌های بنیادی‌اند که باعث رشد مکرر و خودنوسازی آن‌ها می‌شود، تکرار چرخه کاملا ممکن است، اما عوامل مختلفی مانند افزایش سن، تغییرات هورمونی و آسیب‌های فیزیکی می‌توانند این چرخه مداوم را مختل کنند و باعث ریزش مو شوند.
هارت به لایو ساینس گفت که وقتی فولیکول‌های مو آسیب می‌بینند ممکن است نتوانند موهای جدید تولید کنند. نوع و میزان آسیب مشخص می‌کند این وضعیت موقتی یا دائمی است.
یک کتابچه راهنمای بالینی که در مجله کلینیک‌های روانپزشکی آمریکای شمالی منتشر شده است، توضیح می‌دهد که با آسیب‌های موقت، منافذی که مو در آن رشد می‌کند به‌وضوح باز است، و اگر فرد برای مدتی از کندن موها دست بردارد، ابروها دوباره رشد می‌کنند. اما اگر فولیکول‌های مو آسیب دائمی ببینند، این منافذ با بافت اسکار (قسمتی از یک بافت فیبری است که بعد ورود آسیب به پوست، جایگزین پوست سالم و طبیعی می‌شود) پوشیده می‌شوند و رشد موهای جدید را دشوار می‌کنند.
هارت در ادامه بهترین روش برداشتن ابروها را برای جلوگیری از آسیب رساندن به فولیکول‌های مو چنین می‌داند:
به جای اینکه هر روز یا دو روز یک بار ابروهایتان را بردارید که بافت اسکار روی آن تشکیل شده و باعث بسته شدن فولیکول شود، هر دو هفته یکبار این کار را بکنید.
او همچنین توصیه می‌کند به جای استفاده از موچین‌هایی که انتهای آن‌ها صاف و پهن است و دسته پلاستیکی دارند، از موچین‌های زاویه‌دار استفاده کنید. این موچین‌ها کمک می‌کنند تا موها را بهتر در جهت رویش آن‌ها از جا دربیاورید و در نتیجه فولیکول آن آسیب کمتری می‌بیند.
نظر شما